อะเปตะยันจักขุมา
เอกราชา หริสวัณโณ ปฐวิปปภาโส ตํ ตํ
นมัสสามิ หริสสวัณณํ ปฐวิปปภาสํ
ยตัชชะ คุตตา วิหเรมุ รัตตึ (อ่าน รัตติง)
เย พราหมณา เวทคุสัพพธัมเม
เต เม นโม เต จ มํ ปาลยันตุ
นมัตถุ พุทธานํ นมัตถุ โพธิยา
นโม วิมุตตานํ นโม วิมุตติยา
หมายเหตุ
1. คาถานี้เป็นคาถาคุ้มกันอันตราย และมีอยู่ในนิทาชาดกใจความว่า " มีนกยูงที่งามสง่ายิ่งตัวหนึ่ง นายพรานพยายามตามจับมาช้านานแต่ไม่อาจดักจับได้ เนื่องจากนกยูงตัวนั้นก่อนออกจากรังก็สวดมนต์ เวลากลับเข้ารังก็สวดมนต์ ตลอดเวลาที่สวดมนต์อยู่นี้นายพรานจะทำความพยายามสักเพียงไรก็ไม่สามารถจะดักได้ แต่มาวันหนึ่งลืมสวดมนต์ เลยถูกดัก และนายพรานจับได้"
2. มนต์บทนี้ได้รวมเอาลัทธิความเชื่อทุก ๆ อย่างไว้ด้วยกัน เริ่มตั้งแต่การนอบน้อมบูชาดวงอาทิตย์ ซึ่งเป็นความเชื่อเก่าแก่ของอินเดียดึกดำบรรพ์ และความเชื่อในลัทธิพราหมณ์ รวมทั้งความเชื่อ ความเลื่อมใสในองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งผู้ผูกมนต์ได้รวบรวมของดีทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่จะหามาได้ มาประมวลไว้ในมนต์บทเดียวกัน
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น